کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان (1386)

زمینه: در دهه های اخیر، کیفیت زندگی به ویژه در بیماران مبتلا به سرطان، به دلیل شرایط نامساعد فیزیولوژیکی و روانی این مددجویان، همواره مورد توجه متخصصان بالینی و پژوهش گران علوم بهداشتی بوده است. هدف: مطالعه به منظور تعیین سطح کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان در قزوین انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در سال 1386 بر روی 63 بیمار با تشخیص قطعی سرطان که به درمانگاه سرطان مرکز آموزشی-درمانی کوثر قزوین مراجعه کرده بودند، انجام شد. ابزار پژوهش، نسخه فارسی پرسش نامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (WHOQOL-BREF) بود که با مصاحبه حضوری تکمیل شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری مجذورکای، تی، آنالیز واریانس، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون تحلیل شدند. یافته ها: از 63 بیمار مورد مطالعه %3/41 مرد و %7/58 زن و میانگین سنی آنها 048/14±48/52 سال بود. 42 نفر درآمد ماهانه کم تر از 250 هزار تومان داشتند. %46 بیماران تحت درمان با روش های جراحی و شیمی درمانی بودند و %7/93 هیچ گونه آموزشی در رابطه با سرطان ندیده بودند. کیفیت زندگی %4/60 از بیماران در زمینه جسمی، %5/55 در زمینه روانی و %7/66 در زمینه سلامت محیط ضعیف یا متوسط بود. کیفیت زندگی %5/71 از بیماران در زمینه روابط اجتماعی خوب و عالی بود. کیفیت زندگی جسمانی بیماران با تعداد فرزندان (0001/0=p) و کیفیت زندگی روانی، اجتماعی و محیطی بیماران با مدت زمان ابتلا به سرطان ارتباط آماری معناداری داشت (به ترتیب 026/0=p=0/049 p و 037/0=p). نتیجه گیری: با توجه به این که اکثر افراد مورد مطالعه میانسال، با درآمد پایین، بدون آگاهی لازم و دارای کیفیت زندگی ضعیف و متوسط در زمینه های جسمی، روانی و سلامت محیط بودند؛ بنابراین اهمیت مداخله پزشکان، پرستاران و سیاست گذاران عرصه سلامت در این زمینه کاملاً محسوس است.